Depresyon Sınırından Dönüş...

Zordur yalnız yaşamak. Dışarıdan göründüğü gibi toz pembe değil hayat yalnız yaşayanlar için. Hele bir de üzerine farklı sorumluluklar yüklenmiş ise. Başlangıçta hemen hemen her gencin hayalinde vardır yalnız yaşamak, ya da aileden ayrı, serbest,özgür, canının istediği gibi, kimseye hesap vermeden. Bu sebeple çok çekici ve ulaşılmazmış gibi görünür. Veyahut ulaşılması zor, kaybedilmek istenmeyen.

Bu günlerde öyle çok sıkıldım ki yalnız olmaktan. Hiçbir zaman değildim belki yalnız. Etrafım beni seven birçok insan ile doluydu. Uzakta olmaları onların benden kopmuş olduğu anlamına gelmiyordu elbette. Haftada en az bir kez sevdiceğimin yanındaydım. İstisnasız her gün en az 3 4 kez duyuyordum sesini. Babam bir gün arayıp diğer gün aramazsa sanki yıllardır konuşmuyormuşuzcasına atıyordu elini telefona diğer gün.Şimdilik yalnızca anneciğinin karnından sevebildiğim cimcimik yeğenim Alya'mı en kötü ihtimalle 2 haftada bir attığı tekmeciklerle hissedebiliyordum. Öz abim olsa en az bu kadar seveceğim abim her gittiğimde beni eğlendirmeyi başarabiliyordu. İleride ANNECİĞİM diye hitap etmek istediğim güzel insan her gördüğünde beni mutlu etmeyi başarabiliyordu sonsuz sevgisiyle. Daha ne olsundu. Ben hiç yalnız değildim ki. Şükür ki etrafım beni seven bir çok insan ile doluydu işte.

Ama insan öyle bir varlık ki yetinmiyor sahip olduklarıyla, sahip olduklarının değerini kaybedince anlıyor.

Ben son zamanlarda o kadar sıkılmıştım ki sürekli aynı şeyleri tekrarlayıp durmaktan. Hayatımdaki monotonluk akbil gişesindeki görevlide bile yoktu. Eminim o adamcağız bile benden daha atraksiyonlu bir hayata sahiptir.

Yine böyle karmakarışık saçma sapan sıkıntılı düşüncelere daldığım vakit sevdiceğim çıkardı beni düştüğüm bu durumdan. Uzattı elini çekip kurtardı beni. Kendimi iyi hissetmemi sağladı varlığıyla, fedakarlıklarıyla, yaptıklarıyla.

Burada detaylıca anlatmama hiiiiiiççç mi hiiiiiçççç gerek yok. Çünkü sen sevgili eminim ki neler demek istediğimi çok ama çok iyi anlamışsındır. Nelerden bahsettiğimi, neler yaptığını da beni tekrar neşeli mutlu sevinçli Merve haline getirebilmeyi başardığını.

Eğer hatırlamadıysan da şu diyalog hatırlamana yardımcı olacaktır elbet eminim:

E: Aşkım bu kim biliyormusun?( Jose Mourinho'yu göstererek)

M: ( Gayet kendinden emin bir şekilde) Evet aşkım Mancini :D

Seni seven ve daima sevecek olan aşkın Merve....:D