Başını omzuna yasladığında "burası kendimi güvende hissettiğim yer" dedirtecek kadar sahiplendiğini hissetmek ister. Gece yarısı telefonun çalmasını ve " Biraz sesini duyayım öyle uyurum " demeni ister. Yanındayken eğer ağlıyorsa, bunu açık açık söyleyemez ama yanaklarında biriken yaşları senin silmeni ister. Ve eğer çok gülümseyen biriyse bir çocuk gibi onunla tatlı tatlı şakalaşmanı ister. Bunları yapmak aklına gelmiyorsa en azından elini tut ve onu koklayarak öp. Sen ona değerli olduğunu hissettirirsen eğer, şüphen olmasın o da seni tahmin edemeyeceğin kadar çok sever?
Bu kadar basitken mutluluğun formülü, neden üzüldük biz aşkım? Niye bunları yazarken gözlerimden yaşlar süzülüyor?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder