Yorgunum artık. Hiçbir şey için mücadele edemeyecek kadar yorgun. Gücüm kalmadı yıprandım ben de.  Yıkık bir evin dökük duvarları gibi kalbim. İçim rutubetli. Gözümden artık yaş bile gelmiyor. İçim kan ağlarken, süzülmüyor artık gözlerden damlalar. Oysa ne kolay ağlarım, bilirsin. Ömür boyu izi kalacak yaşananların, belli. Hiç hayal kurdun mu benimle? Başkahramanı yaptın mı beni romanlarına? Bir kere hüzünlendin mi hiç benim için? İçimden dökülüp parmaklarımın yazdığı kelimeler kadarsın artık. Döküldükçe tükenen, hecelere sığmayan ama ötesine de gidemeyen. Özlemek değil benimki. Özlemek? O eskidendi be adam. Yırtık bir sayfa gibiyim şimdi. Geri dönemiyorum özüme, eski halime. Yapıştırmaya çalışıyorsun ama beceremiyorsun eski haline tam anlamıyla çeviremeyeceksin hiçbir zaman. Olmayacak, çok yaklaşacak yırtılmadan önceki haline ama, hiçbir zaman o halinin aynısını elde edemeyeceksin. Tamamlanamayacak bir hikaye gibiyim şimdi. Koydun 3 noktayı sonuna, getiremiyorsun devamını.