Neden mi böyleyim? Neden mi tekrardan inanamıyorum, güvenemiyorum? Çok defa kırıldı kalbim. Bir çok kez yara aldım. Yeniden kalktım düştüğüm yerden,devam ettim hayatıma her seferinde. Ama yoruldum artık, usandım. Korkuyorum yine düşmekten. Hiçbir şey olmamış gibi devam edersem hayatıma, yine kırılacak kalbim. Evet yine bana geldi, ne olursa olsun ne kadar çok kalbi kırılırsa kırılsın defalarca da olsa bana gelecek demenden korkuyorum. Kalbim kırıkken, sen beni düzeltmeye çalışırken çok dikkatli oluyorsun,her konuda dikkatli davranıyorsun,dakika başı beni sevdiğini söylüyorsun da niye sonrasında ben düzeldiğimde durum tersine dönüyor bunu anlamıyorum. İşte bu yüzden içimden eski halime dönmek gelmiyor. Kendimi iyi hissettiğim zaman bu ömür boyu böyle devam edecek diye bir durum yok ki. İnsanım ekbet duygularım var kalbim kırılabilir, üzülebilirim. Ama her seferinde niye hep. Öyle oluyor anlayamıyorum işte.

Ama seni canımdan çok seviyorum. Her seferinde haykırmak geliyor içimden, yapamıyorum. Hani içimde zamanla bastırmış olduğum fakat bu sıralarda oldukça güçlenip tüm hakimiyeti ele geçiren kötü ses var ya, işte o diyor ki "Hayır Merve, bu sefer yine kırılacaksın, yapma" diyor. Söyleyemiyorum seni ne kadar çok sevdiğimi, deliler gibi aşık olduğumu. Benim için her şeyden daha değerli olduğunu, seni deliler gibi sevdiğimi, sadece sana ait olmak istediğimi, sadece ve sadece senin olmak istediğimi. Yapamıyorum işte, yine kırılacağım, yine üzüleceğim, yine değer verilen taraf ben olmayacağım, üzerinde düşünülen, mutlu edilmek istenen kişi Merve olmayacak. Çünkü o kırılsa bile geri dönecek ya, işte bunu bilmek karşı tarafın emek göstermesini engelleyecek.


SENİ HER ŞEYDEN ÇOK AMA ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK SEVİYORUM.